Zielono w głowie,brak weny do porządków,no i stos niezrealizowanych zamówień,które nade mną wiszą....Ale co tam!Zając po śniegu i tak do mnie nie przyjdzie,bo mu jajka odmarzną...Palma wielkanocna poświęcona dzięki mojemu synowi,a moja palma odbija w drugą stronę.Bo ja się buntuję.Jak można myć okna,gdy na zewnątrz śnieg sypie.Jak można sprzątać ,gdy wszyscy domownicy leżą i mają w poważaniu moją pracę?Jak można cieszyć się rodzinną atmosferą,gdy się jej nie czuje.Tak,kicha na sto dwa.Chciałabym wyjechać na święta gdzieś daleko od domu,gdzieś w ciepłe i słoneczne miejsce ale nie ma na to szans.Moje argumenty nie działają,a bić się nie będę.Po co? Wiosna przyjdzie i tak:)https://www.youtube.com/watch?v=ZIiL5cFjPT0
Trzeba tylko na nią cierpliwie zaczekać.Dziś w południowym słońcu nad kanałami-czyli jak wiecie w moim ulubionym miejscu na spacery,było całkiem przyjemnie.Ja i ona-przyroda budząca się z zimowego snu.Obserwowałam rodzinę łabędzi,której towarzyszyłam zeszłego lata.Teraz młode już podrosły i choć jeszcze mają upierzenie brzydkich kaczątek,to wyglądały bardzo dostojnie.Trzymają się ciągle rodziców,ale już na dłuższym dystansie.Piękne to ptaki i wiecie co?Wiążą się w pary na całe życie.Można brać z nich przykład,bo to proste i romantyczne.Lecz to ptaki,zwierzęta,dla których instynkt i natura to coś zupełnie innego niż u ludzi...A ludzie ..ech,szkoda gadać.Kłamią, oszukują ,grają swoje role mniej lub bardziej wyuczone z podręczników o tym,jak przejść przez życie nie trudząc się zbytnio.I nie dorastają do pięt łabędziom...A raczej do płetw...
