wtorek, 3 grudnia 2013

Wszystko nagle nabiera barw,gdy widzę...

...Twoją twarz...
http://www.youtube.com/watch?v=EdZAxUIpwTA
Dzień minął szybko.W pracy nudy brak,prócz może porannej nostalgii.Bo rankiem,gdy ciemno i ponuro,zimno i pusto jest.Wtedy czas wlecze się potwornie w oczekiwaniu,aż coś się wydarzy.Mogą to być zwykłe,codzienne następujące po sobie cyklicznie zwroty akcji,ale oby coś się zadziało.Bo nudy nie trawię jak diabli.Dobrze,że lubię swoją pracę,gorzej byłoby gdybym tam szła za karę.Na szczęście tak nie jest.
Choć czasem mam dość,bo wiadomo,wszędzie zdarzają się nieprzyjemne sytuacje,to jednak lubię tych ludzi,lubię (!) to miejsce,lubię ten klimat.Bo tam właśnie coś się zaczęło.Coś  się zadziało,co zmieniło trochę moje życie.Bo nabrałam pewności siebie,bo poznałam smak zwyczajności,i takie tam....:)
Teraz jestem trochę inna,nie boję się swoich marzeń,pragnień,jeszcze dojrzewam.To zabrzmi banalnie,ale praca dała mi te możliwości.Bo wcześniej to było dopiero nudno.Teraz zastanawiam się jak mogłam całymi dniami nic nie robić,siedzieć w domu ,w garach, gdzie jedyną rozrywką była kawka u koleżanki.Nie,nie było tak źle,ale było MEGA NUDNO.W tzw.międzyczasie pomiędzy nic nie robieniem,urodziłam dwóch synów,wyszłam też za mąż,nauczyłam się doskonale piec i gotować(na co teraz te umiejętności,gdy na nic nie mam czasu)wróciłam do mojej życiowej pasji jaką jest malowanie,rozwinęłam się w niej.Generalnie osiągnięcia te to moje małe- wielkie sukcesy,ale one jakoś tak umniejszyły się znaczeniem w porównaniu do tego,co osiągam,jednocześnie pracując.Bo teraz to dopiero wiem,ile mam luksusu ze swojego życia.Cieszę się gdy odbieram młodego z przedszkola,gdy wracamy razem do domu(gdzie rozgrzebane od rana łóżko-to nic)gdzie mogę po pracy odpocząć zasłużenie,porobić coś razem z dzieciarami,ewentualnie nie porobić nic,tylko pozamulać.Lubię to,że uczę się obowiązkowości,zorganizowania(to trudne.......) i nawet jako tako mi to wychodzi.Bo nie spóźniam się na spotkania,w miarę się wysypiam,znajduję czas dla mojego potomstwa gdy trzeba,gdy trzeba znajduję czas dla przyjaciół,no i potrafię wygospodarować trochę oddechu dla siebie samej.Tak,to luksus.W moim wydaniu,dość skromnym,ale wystarczającym(na razie).Co nastąpi dalej?Nie wiem jeszcze.Dziś postanowiłam nie planować zbyt wiele,bo te plany to o kant d*py rozbić.No więc czekam,na rozwój wydarzeń,na to,co przyniesie nowy dzień i staram się cieszyć tym luksusem,którego doświadczam na co dzień.Dziękuję,koniec wypowiedzi.