środa, 4 stycznia 2012

Paw..

... Stał się inspiracją poetów, artystów i malarzy.  Paw jest symbolem pozoru.  U nas w Polsce był i jest chlubą dworów i pałaców, pióra są ozdobą ludowych czapek krakowskich.  Ptak ten jest też symbolem dumy. Już w czasach Salomona ptak ten był ozdobą ogrodów.  Jego ogon porównano do wizerunku nieba, symbolizuje słońce, nieskończoność, wieczność, zmartwychwstanie, czujność, godność, dostojność, wiosnę, kontemplację, królewskość, dworskie życie, dumę, próżność, pompatyczność.  Pawia kojarzono z wolnością, swobodą w przemierzaniu nieba, możliwością pokonywania granic, barier.  Niegdyś przypisano mu różne podniosłe znaczenia,  np. w mitologii hinduskiej paw miał oznaczać gwiazdy i sklepienie niebieskie z powodu wzorów na piórach. Dziś też spotykamy wizerunki pawia w różnych kontekstach obrazowych,  np. w ogrodzie rajskim takie obrazy nawiązują do oczekiwania na życie wieczne w raju.  I dziś spotykamy go jako element wpleciony w kompozycje malarskie,(obrazy, sztuka użytkowa, grafika, malarstwo ścienne, freski, witraże), również jest cudownym elementem ogrodowym i krajobrazowym.  Jednak paw w większości występuje jako negatywny symbol wad, a szczególnie próżności i pychy.  Często słyszymy jak się mówi; "chodzisz jak paw, lub jesteś dumny jak paw, puszysz się jak paw.."  nie jest to dobra zaleta, raczej u człowieka występuje jako wada.