* * *
,,odłamałam gałąź miłości
umarłą pochowałam w ziemi
i spójrz
mój ogród rozkwitł
nie można zabić miłości
jeśli ją w ziemi pogrzebiesz
odrasta
jeśli w powietrze rzucisz
liścieje skrzydłami
jeśli w wodę
skrzelą błyska
jeśli w noc
świeci
więc ją pogrzebać chciałam w moim sercu
ale serce miłości mojej było domem
moje serce otwarło swoje drzwi sercowe
i rozdzwoniło śpiewem swoje sercowe ściany
moje serce tańczyło na wierzchołkach palców
więc pogrzebałam moją miłość w głowie
i pytali ludzie
dlaczego moja głowa ma kształt kwiatu
i dlaczego moje oczy świecą jak dwie gwiazdy
i dlaczego moje wargi czerwieńsze są niż świt
chwyciłam miłość aby ją połamać
lecz giętka była oplotła mi ręce
i moje ręce związane miłością
pytają ludzie czyim jestem więźniem"
Halina Poświatowska
Bo ja dziś poetycka.Taki nastrój.To źle?
Bo nie wiem...
Na ile wolno mi kochać.
Na ile serce stracić.
Na ile zanurzyć się w Tobie.
Zatopić,oddać siebie.
Widzę twe oczy i myślę sobie
czy to twoje czy jeszcze moje w nich odbicie...
patrzysz,uśmiech ślesz,niepewny,zlękniony
to uśmiech do mnie kochany?
Czy ze mnie drwina,żem naiwnie w ciebie wpatrzona?
Tak jakoś.Czytam sobie poezję,dla relaksu,dla odreagowania tego świata,który dziś dał mi się we znaki.Ale świat mój staje się piękniejszy,gdy Ty w nim jesteś,poezjo smaku,muzyko zmysłów,obrazie idealny.
https://www.youtube.com/watch?v=cwknT8V3Cas
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz